In de week van de werkstress wil ik graag mijn mening hierover delen.
Aansluitend op mijn vorige blog ”Stress is gewoon Stress en Op is gewoon Op” nog even een paar dingen op een rijtje!
Werkstress is niet hetzelfde als werkdruk en werkstress lijdt niet automatisch naar burn-out.
De werkgever is verantwoordelijk voor een veilige werkomgeving en de werknemer is verantwoordelijk voor het bewaken van zijn eigen grenzen!
Hoe kun je als werkgever ingrijpen op de risico’s van hoge werkdruk en hoe herken je dat dan?
En moet je als werknemer eerst op de werkvloer in huilen uitbarsten voor dat het opgemerkt wordt dat het je te veel wordt?
Als ik cijfers bekijk van TNO, 11 miljoen dagen ziekteverzuim door werkstress in 2018 vraag ik mij af: Hoe is dat gemeten? Op het moment dat de collega s ’morgens belt om zich ziek te melden zou dat zelden zijn met de reden: Ik kan de werkdruk niet aan, ik ben ziek! Buiten het feit om dat we tegenwoordig niet meer om de reden van de ziekmelding mogen vragen … zal een werknemer zich niet zo snel zo kwetsbaar opstellen.
Waarschijnlijk weet hij zelf niet eens waarom deze verkoudheid er nu voor zorgt dat hij niet kan werken.
Werkstress is een groot probleem. Ik als bedrijfscounsellor zal dat niet ontkennen.
Echter. Te vaak zie ik werkgevers worstelen met het percentage wat nou werk gerelateerd is en wat komt door prive omstandigheden.
Voor jou als werkgever maar ook voor de medewerker maakt het op het moment van de ziekmelding niet meer uit of het werk gerelateerd is of prive! Er moet hersteld worden!
Waar ik naar toe wil?
Als je echt een reëel beeld wilt hoe vaak ziekteverzuim binnen jouw bedrijf stress gerelateerd is (lees: Ik maak geen onderscheid in verschillende soorten stress, dat doen je hersenen namelijk ook niet), zal je moeten letten op verborgen verzuim en signalen.
Met verborgen verzuim bedoel ik niet alleen de medewerkers die zich (vaak) met onduidelijke redenen ziek melden. Ook de collega’s die onderpresteren, minder productief zijn, gedemotiveerd zijn, verzuimen in principe. Ze worden minder productief, dat is ook een vorm van verzuim!
Denk ook aan de collega die altijd een beetje de kantjes eraf loopt: Uurtje medisch, uurtje te laat, dienst vergeten…
Vergeet vooral de groep niet, die zich overwerkt! Veel mensen die tegen burn-out of overspannenheid aanlopen, gooien er juist een schepje bovenop. Deze groep zoekt balans en heel vaak denken ze dat door die extra schep te herstellen.
Deze verzuimen niet, maar ze geven signalen af die niet genegeerd moeten worden.
Met deze groep moet je aan het werk! Ik snap dat deze collega’s moeilijk te benaderen zijn. Het heet niet voor niets ”verborgen verzuim”
Maar daarvoor heb je natuurlijk een bedrijfscounsellor!