Toen ik 3 jaar geleden besloot “iets in de hulpverlening te gaan doen” was Counselling de vorm die mij het meest aansprak.
Waarin Counselling zich namelijk echt onderscheidt van andere vormen van hulpverlening, is het niet sturende karakter, nooit oordelend. Als persoon zijn dat waarden die ik zo belangrijk vind en die ik niet hoefde aan te leren, het is wie ik ben.
Je kunt er van op aan dat ik compleet blanco met jou in gesprek ga en jij zult voelen dat er eindelijk echt naar je geluisterd wordt.
Ik vind niets en jij hoeft niets want niet sturend betekent uiteraard ook dat ik je geen adviezen ga geven!
Geen advies? Nee, om een advies te geven moet ik eerst iets beoordelen en dat hoort niet bij Counselling. Daarmee zou ik je eigen kracht zwaar onderschatten, je weet echt zelf het beste wat werkt voor jou. Ik ben er om met jou te brainstormen, echt naar je te luisteren en samen te zoeken naar nieuwe balans.
Dat is wat Counselling onderscheidt!